> Roccana Poesias: Ana

*

.
.

"Poesia traz vertigens. Ora cruel, ora leve, ela é desnuda."

.
.

22.8.08

Ana

.
sou anacrônica
palíndromo de três letras
as vezes lacônica,
contraditória
tenho dias de leveza
e encantamento
mas nem sempre
sou assim
há dias em que sou ferina
advogada do diabo
testemunha de acusação
há dias em que sou vítima
uma pobre coitada
jogada pelos cantos,
sem nenhum valor
nessas horas
não quero ver ninguém
nem que ninguém me acolha
não quero papo
não quero nada
só ficar assim
morrendo de dó
de mim

5 comentários:

Anônimo disse...

Que bom te ver escrevendo de novo... poesias lindas, como sempre. Não pare mais não, tá?

Abraço...

Roberto

isa disse...

oi, querida!
estava com saudades de vir aqui...
muito lindo o que escreves, como sempre!
beijos mil!

antes que a natureza morra disse...

Céu e inferno.
Noite e dia.
Treva e luz.
Ternura e ódio.
Mutismo e eloqüência.
Orgasmo e óbito.
Tese e antítese.
Enfim...o contraditório de todos nós.
Expresso de modo soberbo.
Ana :
És dinamite e flor.

Bj

Pizarro

José Antonio Klaes Roig disse...

Oi, Ana. Descobi teu blog por acaso, através de coment teu no blog Etc e tal, da miga e colega Elis. Concordo contigo, temos que tirar proveito de fases de instabilidade, pois é a partir disso que conseguimos o equilíbrio.
Adorei teu blog e podemos e lincarei ao meu, chamado ControlVerso. Um abraço, Zé Roig.

Cláudia Moreira disse...

Ana querida!!! Estou surpresa com o teu talento. Não sabia que escrevias tão bem. Olha... sem palavras... simplismente, divina!!!